در نوامبر سال 1977 سازمان ملل متحد صادرات تسلیحات به افریقای جنوبی را تحریم کرد .نیروی هوایی افریقای جنوبی (SAAF ) یک اولویت بالا در کار هایش قرار داد که شامل ارتقاء 74 فروند هواپیمای داسو میراژ 3 و انواع ان  که  در اواسط عمر خود به سر می بردند می شد که بین سال های 1963 تا 1970   به خدمت گرفته شدند.

تمام این ارتقاءها شامل استفاده از تکنولوژی اسرائیل بود (یک واقعیت است که رسما رد شد( و هواپیما از نظر قابلیت ها و فن استفاده از دستگاه های الکتریکی و خودکار کاملا شبیه هواپیمای کفیر اسرائیل بود.
از 16 میراژ  IIIEZ که به هواپیمای استاندارد چیتا (یوز پلنگ ) نوع  ئی تبدیل شدند تقریبا همگی شبیه به هواپیمای Kfir-C7 بودند ولی 11 فروند از هواپیما های دو نفره میراژ IIIDZ و D2Z به عنوان یوز پلنگ دیاس اصلاح شدند که شبیه هواپیمای  Kfir-TC7 بودند .

5 یوزپلنگ دی هم ممکن است از بدنه کفیر یا سراب (لقب میراژ 3 ) که توسط IAI تولید و عرضه شدند استفاده کرده باشند .
یوز پلنگ نوع D  در 1 جولای 1986 با شماره سریال 89 CFS وارد خدمت شد و و یوز پلنگ تک سرنشین نوع E  هم در مارس 1988 وارد خدمت شد .

یوز پلنگ نوع D نیز می توانست در نقش حمل کننده بمب هسته ای در سال 1990 بکار رود ولی افریقای جنوبی 6 سلاح هسته ای خود را در سال 1992 نابود ساخت .
با بازنشسته شدن یوز پلنگ چند منظوره  نوع  E در اکتبر سال 1992 نیرو هوایی این کشور نوع جدیدی از این هواپیما که مدل C و محرمانه بود را معرفی کرد

این مدل دارای رادار پیشرفته پالس –داپلر و  شناسایی در حال جستجو  EUM-2032 است .رادار این مدل دشواری های رادار های مدل های قبلی در دفاع هوایی را نداشت .در حالی که نوع E دارای رادار ساده برای حمله به اهداف زمینی بود .
نوع Cهمچنین داری دستگاه های پیشرفته ا لکتریکی و خودکار و نمایشگر سر بالا   (HUD )و همچنین HOTAS ومجموعه ای از سلاح های پیچیده است.
نوع C از اواخر سال 1992 وارد خدمت گردید و اخرین تحویل ان در سال 1995 تکمیل شد .
همه 38 فروند مدل   C تولید شد از قطعات و تکنولوژی  اسرائیل بهره می برد .(شاید بعضی ها از مازاد کفیر ساخته شده باشند )و از موتور 09K50 عطار یا موتور های میراژ F 1  یا موتور 09C کفیر استفاده می کرد .
باقی مانده نوع Dاین هواپیما با موتور نیرومند تر و برخی از ویژگی نوع C  ارتقا داده شد .
یوز پلنگ تا جایگزینی نهایی هواپیماهای هاوک 100 و ساب /گریپن در خدمت نیروی هوایی افریقای جنوبی  SAAF باقی خواهد ماند.

مشخصات:

سال ورود به خدمت :1986

طول:15.62متر

ارتفاع :4.5متر

  بیشترین وزن هنگام بر خاست:16.2

موتور:یک دستگاه SNECMA Atar 09K50 turbojet

ماکزیمم سرعت:2338 km/h



تسلیحات:

توپ:دو قبضه DEFA 552 30-mm

موشک هوا به هوا:موشک پیتون 3 وV3B وV3C

  بمب ها:بمب های ام کا 82 /83 و بمب های کلاستر و بمب های هدایت لیزری

موشک هوا به دریا:موشک اگزوست